Aankomst in de Verenigde Staten

Lieve mensen

Het is 5 uur in de morgen, we zijn al een aardig tijdje wakker, hebben thee gezet in het koffiezetapparaat en worden langzaam actief.
We hadden een prima reis. Matthijs en Jack brachten ons naar Assen, dat voelde heel warm en fijn. Op het station in Arnhem liepen we Edo tegen het lijf, hij moest daar zijn voor zijn werk.
We dronken gezamenlijk een kop koffie en kletsten even bij.
De ICE trein reed helaas niet op volle snelheid maar was wel heel comfortabel.
We zijn met de tram van het station naar het hotel gegaan, waar we een mooie kamer hadden, een heerlijk witbiertje en lekker eten.
Bijna was op het stationsplein Wils beurs gerold. Hij merkte het gelukkig en draagt hem nu op een veiliger plaats.
Helaas reed de shuttlebus niet in het weekeind, dus namen we de volgende morgen een taxi met een aardige chauffeur. Hij was al vanaf 3 uur aan het werk, had 4 leuke kinderen en benijdde ons om onze reis. Zijn droom was om nog eens door Afrika te reizen, maar voorlopig was dat vooral nog erg duur.
We checkten in en zochten vervolgens de Starbucks op om een beetje in de Amerikaanse sfeer te komen en onze meegebrachte broodjes op te eten.
We waren net halverwege onze enorme kop koffie toen de zaak ontruimd moest worden vanwege een achtergelaten koffer. Als de bom die er eventueel in kan zitten niet afgaat is het interessant om te zien hoe efficiënt dat allemaal in zijn werk gaat en hoe vlug.
Gelukkig was de zaak op tijd afgehandeld, zodat we rustig naar ons vliegtuig konden.
We hadden mooie plaatsen en zaten tevreden te wachten tot de grote reis zou beginnen.
Voor ons kwam een jong stel zitten, waarvan hij de stoel direct in de slaapstand zette.
Wil vroeg beleefd of hij rechtop wilde gaan zitten ivm zijn knie en dat probeerde hij ook dadelijk, maar helaas, de stoel ging stuk, hij wilde niet meer rechtop en er was niets meer aan te doen, dus heeft de stakker 10 uur in een stoel in de slaapstand moeten zitten (dat zal hem leren!). Wij hebben ons er niet druk over gemaakt en je was er best vlug aan gewend.
Achter ons zat een echtpaar met 2 kinderen van 1 en 2 jaar op 3 stoelen. Ze waren echt leuk met de kinderen, zongen, lazen ze voor, deden allerlei spelletjes en verloren nooit hun geduld en dat was best knap vonden wij.
Nadat ik iets had gezegd van het getrap tegen de stoel ging dat ook een stuk beter en we zijn als de beste vrienden uit elkaar gegaan.
We waren wel een beetje gaar toen we eindelijk op Amerikaanse bodem stonden, maar moesten nog door de douane. Dat kostte ruim een uur en we zullen het er verder maar niet over hebben. We hoefden niet te wachten op onze bagage.
Buiten stonden Andries, Marcel en Lauren en dat was heerlijk!
Andries had een grote SUV gehuurd, waar we allemaal met onze bagage in konden, buiten was het 25 C en het rook als in Italië op een heerlijke zonnige dag.
Het hotel is in onze ogen schitterend.
We hebben een kamer van 4 bij 8 meter waar ons 2 bij 2 bed bijna in verdwijnt, er is een koelkast, een magnetron, een koffiezetapparaat en we kijken uit op het zwembad.
De airco zoemt zachtjes, kortom geweldig.
Andries besprak ook een restaurant aan de haven, waar we nadat we ons in iets luchtigers hadden gestoken heenreden.
Het was een restaurant met een band, die bluesmuziek speelde en we hebben heerlijk buiten gegeten.
Het was erg gezellig en we hebben er volop van genoten.
Om 10 uur lagen we in bed en vielen als blokken in slaap, maar tegen 4 uur waren we ook weer wakker en na een kopje thee dacht ik: kom laat ik maar eens even achter de computer gaan zitten om wat van ons te laten horen.
Lieve mensen, vanmorgen rijden we naar Miami om ons in te schepen aan boord, als we vroeg zijn krijgen we daar ook nog een lunch, dus je begrijpt wel! Ons Grunningers bent zunig niet waar? Dus!

Heel veel liefs van een gelukkige Wil en Em.