Bryce Canyon, Utah

Escalante, maandag 25 april

Vroeg opgestaan en de caravan verhuisd naar Calf Creek Campground, een primitieve camping ingeklemd in een canyon van de Calf Creek. Primitief betekent in dit geval geen stroom, geen afvalbakken (alle afval zelf meenemen dus) en geen receptie. Je zoekt je een vrije plaats op, vult een papier in met je gegevens en die van de caravan, doet wat geld in een envelop en stopt dat in een soort brievenbus. In de loop van de dag komt een ranger controleren/praatje maken. Dit soort campings vinden we het leukst. Vaak heel rustig, aardige mensen en in de mooiste omgevingen. Lastig is alleen, dat je vaak geen bereik met de telefoon hebt, laat staan een internetverbinding.
We maken vandaag een rondtour met de auto door Capitol Reef. We beginnen in Boulder en rijden via de Burr Trail naar het park. Een schitterende weg door een landschap, dat steeds ruiger wordt, totdat we uiteindelijk door de canyons in Capitol Reef komen. Daar hebben we de eerste pech van de vakantie: onze fotocamera doet het niet meer. We hadden de laatste dagen al problemen met de kwaliteit van de foto’s en moesten steeds flink fotoshoppen, voordat ze op de website konden. Maar nu doet de scherpinstelling het niet en daarna weigert hij elke dienst. Voordeel is dat ik net gisteravond alle foto’s op de computer heb gezet, dus er is niets verloren gegaan. Dus geen foto’s van Capitol Reef vandaag. Voor de liefhebbers: google op Burr Trail en Capitol Reef (afbeeldingen) en je krijgt een indruk van het prachtige landschap. Onderweg stoppen we even om te genieten van de omgeving en een mevrouw in de buurt zegt, dat ze zich nooit een voorstelling van de hemel kon maken, maar dat het wel zoals hier moest zijn. We rijden nog zo’n 30 km over een dirt road, maar dat valt erg mee, omdat het onlangs geregend heeft, is de weg vrij stevig en niet stoffig. Op de terugweg willen we hier en daar kijken naar een nieuwe camera, maar zo werkt dat daar niet. De dichtstbijzijnde winkel (Walmart, what else?) is in Cedar City, zo’n 200 km van de camping, richting Bryce Canyon.
’s Avonds gezellig Carcassone gespeeld met een glaasje wijn.

Dinsdag 26 april
’s Morgens wakker worden in een stille camping is heerlijk. Het enige geluid komt van fluitende vogels en de ruisende beek. Douches zijn er niet dus we doen het provisorisch met een koud washandje net als vroeger. Kachel aan en ontbijten. We overleggen wat te doen. We willen eigenlijk langs de Burr Trail gaan wandelen tussen de Canyons, maar de lucht ziet er daar dreigend uit en de voorspelling hier is niet best. Dus toch maar verkassen naar Bryce, zo’n 130 km verderop, maar niet nadat we een lekkere ochtendwandeling van 3 uur langs de Escalante River hebben gemaakt. Hier schijnt de zon en na enige tijd kan de korte broek aan. Ook de rit naar Bryce Canyon verloopt in rustig weer. Weinig verkeer op de weg. Het grote toeristenseizoen moet nog duidelijk aanbreken. In Bryce Canyon komen we eerst per ongeluk op een luxe camping terecht, waar we ons in alle onschuld willen inschrijven, totdat we de rekening voor drie dagen krijgen: $ 144,-. Dat vinden we toch wel erg veel en zeggen, dat we op zoek gaan naar een goedkopere camping. Die ligt 3 km verderop in het bos. Prachtig plekje met vuurplaats en toilet op 100 meter en dat voor $ 45,- voor drie nachten. Als de caravan staat, rijden we toch maar door naar Cedar City om in de Walmart een nieuwe camera te kopen. Keus genoeg en omdat we ons op internet al wat georiënteerd hebben komen we er wel uit: een moderne Canon Powershot met alle mogelijke instellingen, maar vooral met een standje Auto. Desondanks een gebruiksaanwijzing van vele pagina’s, maar daar nemen we een vrije dag voor. Emmy is weer helemaal blij met de Walmart, dus we komen er met meer spullen uit dan we gedacht hadden.

Bryce Canyon, woensdag 27 april
Koude nacht, we zijn voorbereid, dus de kachel is de eerste nacht aan. Voor ons geen problemen dus, maar wel voor onze arme buren Hassan en Uchenna. Ze slapen bij een temperatuur van -7 gr in een klein tentje. Zijn luchtbed lekt dus halverwege de nacht ligt hij op de koude grond. We nodigen ze uit voor een warme kop thee en daar knappen ze van op. Ze nodigen ons uit om vanavond bij hun te eten. Nou graag dus.
Het is koud maar helder en we maken een schitterende tocht langs de rand van het Amphitheater. Het is net als de Grand Canyons: de afstand is niet eens zo groot, maar je staat voortdurend stil om uit te kijken en foto’s te maken. We hebben wel honderd foto’s gemaakt geloof ik. Het zal moeilijk worden een selectie voor de website te maken. De temperatuur loopt op naar 12 graden en met een stralende zon kan de korte broek weer aan. Het weer is zo helder, dat we 130 km verderop de Navaho Mountains duidelijk kunnen zien.
’s Avonds eten we bij de buren Hassan en Uchenna. Hassan maakt op de barbecue een verrukkelijke rib-eye steak. Het is te merken, dat hij dat niet voor de eerste keer doet. Het is heel gezellig en als het te koud wordt, gaan we weer naar bed. Hassan leent een donzen slaapzak en heeft het daarna niet meer zo koud.

Donderdag, 28 april
Het vriest ’s nachts maar 2 graden, dus dat valt al weer mee. We dalen in Bryce NP af naar de Hoodoos (steenpilaren in allerlei kleuren en vormen). We kijken onze ogen uit bij zulke bijzondere geologische formaties. We zijn de hele dag onderweg en picknicken onderweg met broodje pindakaas en appel/banaan. ’s Middags fietsen we voor wat boodschappen naar de General Store. De heenweg gaat gemakkelijk, want naar beneden. De terugweg is flink lastiger, een soort Alp d’Huez. Emmy had er met haar electrische fiets natuurlijk geen enkele moeite mee, maar ik moest daarna even van mijn hartinfarct bijkomen.
’s Avonds gaan we naar een heel interessante lezing over de sterrenhemel boven Bryce Canyon. Dit blijkt één van de helderste hemels van Noord-Amerika te zijn en na afloop mogen we door een heuse telescoop kijken naar allerlei sterren en planeten. We zien o.a. Saturnus met zijn ring er om heen, leuk hoor!

Vrijdag, 29 april
Vandaag hét huwelijk van William en Kate. In Noord Amerika een hot item. Alle tijdschriften hebben het paar op de voorpagina en het is rechtstreeks op de televisie. Die hebben we nu eenmaal niet en we krijgen er niet veel van mee. We rijden ’s ochtends met de auto door het zuidelijke deel van Bryce Canyon NP om nog wat uitzichtpunten te zien. Het is helaas niet zo helder als de afgelopen dagen en het waait hard. Op een uitzichtpunt is er warempel een tamme raaf, die zich gemakkelijk laat voeren. We krijgen verontruste mailtjes van mensen, die bang zijn, dat wij last hebben van de zware tornado’s, maar daar zitten we gelukkig ver vanaf. De harde wind van vandaag heeft daar niets mee te maken. De tornado’s zijn een gigantisch verwoestend natuurverschijnsel, waardoor jaarlijks tientallen doden te betreuren zijn. Maar dit jaar is het wel heel erg. In Bryce Canyon wordt wel een sneeuwstorm verwacht, dus we kiezen er voor naar een lagere plaats te verkassen. Bryce ligt op zo’n 2400 meter en we verhuizen naar Leeds op 1000 meter in het zuidwestelijke puntje van Utah, niet ver van Zion NP. Het is een mooie route over een pas van meer dan 3000 meter hoog, die onlangs nog was afgesloten wegens de sneeuw en dat was goed te zien. We komen aan het eind van de middag aan op een riante camping met alles erop en eraan. We gaan beiden allereerst onder de douche, want dat is inmiddels 4 dagen geleden. Er is een prima laundry, dus de was is binnen anderhalf uur schoon en droog. Ik kook een lekker potje nasi (de kruiden raken op) met een biertje erbij. De weersverwachting in Zion lijkt goed, dus we blijven hier een paar dagen. Van sneeuw is hier niets te merken. Daarna op verzoek van Emmy naar Las Vegas. Het zal me benieuwen.