Escalante, Utah

Vrijdag 22 april
We besluiten van Moab naar Escalante te reizen via de noordelijke route, de route, die in de boekjes wordt beschreven als “one of the most remote areas of the USA”. Dat klopt inderdaad. Hoewel we al wat afgelegen gebieden hadden doorgetrokken, spant deze wel de kroon. Zeker 200 km hebben we gereden zonder ook maar een teken van leven tegen te komen. Op de kaart staat nog een plaats Green River, maar dat blijkt een benzinepomp te zijn. In deze regio is het sowieso verstandig op tijd te tanken, want de ramp is groot, als je onderweg zonder brandstof komt te zitten. En in een gebied met hellingen tot 15%, waarin je in de eerste versnelling flink moet doortrekken om boven te komen, loopt je verbruik flink op. Maar ondanks dat is het een mooie tocht, half bewolkt en de temperatuur zakt langzaam, maar in de auto heb je daar geen last van. Na Hanksville volgen we de Fremont River tot aan Capitol Reef. We rijden tussen de bergen door in een gebied, dat door mormonen in de 19e met veel inspanning is ontgonnen. Met name hebben ze daar veel fruitbomen geplant in de vruchtbare rivierbedding.
We rijden door de Noordelijke helft van Capitol Reef National Park. We bezoeken het Visitor Center en besluiten in de komende dagen hier terug te komen voor een uitgebreid bezoek, want het ziet er aanlokkelijk uit. We rijden door naar Escalante via de US12, waarbij we een pas van 3000 meter moeten nemen. Bij Oak Creek stoppen we om even van het besneeuwde uitzicht te genieten. We doen even een dutje in de caravan. Op onze leeftijd is dat een heerlijke luxe. Voordat we in Escalante komen moeten we eerst nog langs een heel spannende weg door het Grand Staircase Escalante National Monument. We rijden op een smalle weg over een hoge bergrug met aan weerszijden een flinke afgrond zonder vangrail. Maar het gaat goed en even later zijn we in Escalante op een welvoorziene camping. Met name de internetvoorziening is geweldig, zodat we in het paasweekend met de kinderen kunnen skypen.

Zaterdag 23 april
De hele nacht heeft het flink doorgeregend en ook ’s ochtends is het nog niks. We maken van de nood een deugd en slapen uit en tuttelen de ochtend een beetje door. We wandelen het dorp in voor wat boodschappen en maken vooral veel praatjes met deze en gene. Er is een outfitter, waar je ook koffie kan drinken met een eigengebakken pumpkin-oatmeal-taart en we krijgen er veel informatie over de omgeving en wat we vooral moeten doen. ’s Middags beginnen we aan een simpel rondje rond een meer, maar halverwege wordt de lucht zo dreigend, dat we terug gaan. We halen al hardlopend de auto nog net droog en daarna begint het flink te regenen. In de caravan spelen we domino met een ingewikkelde spelregels. Emmy wint.

Zondag 24 april
Weer de hele nacht regen (waar je overigens lekker op kan slapen). ’s Morgens zoekt Emmy op de radio naar paasmuziek, maar radio-ontvangst is hier niet. We skypen en bellen met het thuisfront en verwennen onszelf met een ontbijt in het naastgelegen restaurant. Dat blijkt meer een brunch te zijn, dus als we om 10.30 uur weer buiten staan, hebben we het gevoel de hele dag niet meer te hoeven eten. Maar het weer knapt op, het wordt waarachtig droog en soms schijnt de zon. We gaan een stukje wandelen langs de Calf Creek naar een waterval. Toch nog een klauterwandeling maar beslist de moeite waard. Als we thuis zijn hebben we nog steeds geen honger. Emmy maakt heerlijke kippensoep en meer hebben we niet nodig. Morgen verhuizen we naar een primitieve camping in de buurt. Het weer belooft beterschap en we willen graag naar via de Burr Trail naar Capitol Reef. Dat is een dirt road, dus het is de vraag of we na deze regendagen er wel komen. Waarschijnlijk gaan we woensdag naar Bryce Canyon NP.