Arizona, Utah, Colorado
Door: wilenemmy
Blijf op de hoogte en volg Wil en Emmy
18 April 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Page, Arizona, donderdag 14 april
We zitten in het uiterste noorden van Arizona en dat wordt waarschijnlijk ook de laatste dag in deze staat. Het waren zeer wisselende klimaatomstandigheden, variërend van een hete woestijn tot vorstige nachten met een dik pak sneeuw. Vandaag is een zonnige dag met temperaturen niet boven de 16 graden maar het is zonnig en dat maakt het erg prettig vanwege de droge lucht. We hebben een georganiseerde tocht besproken door de Antilope Canyons. Omdat dit Indianengebied is, kan dit alleen maar met begeleiding van Navajo-indianen. We worden ’s morgens opgehaald van de camping door een indiaan in een busje, die ons naar het vertrekpunt brengt. Daar blijken we deel uit te maken van een grote groep van ongeveer honderd belangstellenden, waarvan ruim de helft Aziaten. We worden in zeven open Jeeps met hoge snelheid naar de Antilope Canyons vervoerd. Daar worden we met een gids door de canyons geleid. Je moet je voorstellen, een gang van ongeveer anderhalve meter breed met links en rechts en omhoog erg mooie rotsen met fantastische kleuren en een fraaie lichtinval, kortom zeer de moeite waard om te fotograferen. En als je ook nog vijftig Aziaten in je groep hebt, ieder uitgerust met een superdeluxe digitale spiegelreflexcamera met statief, dan kun je je het gekkenhuis een beetje voorstellen, want na ons kwam er nog een groep als die van ons. Toen ik er wat van zei tegen de begeleider, zei hij: U mag blij zijn, dat het geen juni of juli is, want dan zijn er drie keer zoveel toeristen.
Het was dus een hele belevenis met leuke kanten (en mooie foto’s).
Page ligt aan de bovenloop van de Coloradorivier en heeft een grote stuwdam in verband met de watervoorziening/irrigatie en stroomvoorziening van een groot deel van zuid-west USA. Daar hebben ze maar een National Recreation Area van gemaakt, waar we ’s middag op ons gemak hebben rondgereden en weer veel foto’s gemaakt.
’s Avonds hebben we op de laptop de film Angels and Demons gezien met een glaasje erbij, helemaal goed.
Vrijdag 15 april
Weer droog zonnig weer. We gaan lekker in het verwarmde zwembad zwemmen en daarna in de hete jacuzzi. We verbazen ons erover dat wij altijd de enigen zijn bij dit soort faciliteiten, want het is echt super. Buiten ontbijten met geroosterd brood (dat Emmy regelmatig maakt met een soort broodrooster, dat je op een gasvlam zet) en koffie natuurlijk. Buiten Page bezoeken we nog een bijzondere bocht in de Coloradorivier, waarvoor we een eindje door het zand moeten zeulen. Maar toch weer de moeite waard met prachtige uitzichten, die natuurlijk weer gefotografeerd moeten worden.
We reizen zo’n 200 km naar Monument Valley (Utah) door een afwisselend heuvelachtig landschap zonder enige bebouwing op een enkel dorpje/stadje na. Emmy rijdt vooral en heeft er veel plezier in. Prachtige rustige wegen, weinig verkeer, hoewel onderweg plotseling een kudde schapen de weg oversteekt. Geen herder in de buurt, wel een hond, die het zaakje keurig bij elkaar houdt.
Monument Valley is precies, wat je ervan verwacht, een vlak landschap met hier en daar een bizar gevormde rots, die zo’n paar honderd meter oprijst. Het is zonnig weer en daardoor wordt het alleen maar mooier. Het gebied is dan ook vele malen decor geweest voor talloze films van cowboyfilms met John Wayne tot Back to the Future, Once upon a Time in the West, Mission Impossible II en Forrest Gump. Het is ook gebied van de Navajo-indianen, die ook de oorspronkelijke bewoners van dit gebied waren. In Goulding vinden we een luxe camping tussen de rode rotsen. Het is nog rustig want het eigenlijke seizoen moet nog komen. We boffen want het weer is formidabel, ’s nachts nog fris, maar door de zon warmt het overdag snel op. Het is kurkdroog. De was droogt in een mum aan de lijn.
Morgen gaan we met een jeep en een Navajo-gids een tocht door het gebied maken.
Zaterdag 16 april
Het belooft weer een mooie dag te worden. We hebben afgesproken de tocht om 10 uur te maken. Daarvoor pakken we de caravan in en rijden deze alvast naar de afgesproken plek. Daar ontmoeten we Bobby, onze Navajogids, die met zijn Jeep Wrangler ons zal begeleiden. Hij komt oorspronkelijk ook uit dit gebied en kan mooi en duidelijk vertellen over de geologie van Monument Valley en de geschiedenis van het Navajovolk door de eeuwen heen. Maar ook doorspekt met mooie anekdotes over films en reclames, die er overvloedig zijn gemaakt. Imponerend was de rots te zien, die bekend is uit de openingsscène van Mission Imposible II, waarbij Tom Cruise de rots beklimt en bovenop de opdracht krijgt zich te melden bij zijn baas. Er valt natuurlijk veel te fotograferen, vooral in de backcountry, waar de toeristen normaal niet komen. Halverwege verrast Bobby ons met het spelen op een oorspronkelijke Navajofluit in een grot, wat door de acoustiek imponerend klonk. We rijden in zijn Jeep van hot naar haar en 2½ uur later nemen we afscheid van hem. We besluiten verder te reizen naar Mesa Verde, een Nationaal Park in Colorado. Alweer een fraaie reis met onderweg een onderbreking op het Four Corner Point, het grenspunt tussen New Mexico, Arizona, Utah en Colorado. Het landschap wordt langzamerhand minder droog en er verschijnen loofbomen met groene lentebladeren. Het lijkt alsof de woestijn achter ons ligt. We kamperen in Cortez, een echte Noord-Amerikaanse stad met alle bekende elementen. Morgen eerst maar eens Mesa Verde verkennen, een park met een echte indianengeschiedenis. Interessant dus, maar eerst een glaasje wijn. Voor het eerst ’s avonds de kachel niet aan, het wordt nog wel wat. Volgens mijn Garmin zitten we 2100 meter hoog. Buiten bijna volle maan met een schitterende hemel.
Zondag 17 april
Het blijkt ’s nachts kouder dan gedacht. Halverwege de nacht toch maar de donsdeken erover. In de morgen schijnt de zon alweer. We skypen enige tijd met het thuisfront en dan zijn we zo weer anderhalf uur verder. Maar daarna kunnen we weer buiten ontbijten. Vandaag bezoeken we Mesa Verde Nationaal Park, een bergachtig gebied met toppen rond de 3000 meter. Het bijzondere aan het park is, dat het bekend is, dat daar vanaf 500 al mensen gewoond hebben en dat daar uitgebreide archeologische vondsten zijn gedaan. Oorspronkelijk woonden ze in dorpen in huizen, die gedeeltelijk in de grond waren gebouwd, later verhuisden ze naar de zgn cliff dwellings, huizen, die onder de rotsen werden gebouwd. We hebben een rondleiding gemaakt en stonden versteld van het technische vernuft van deze volken op het gebied van verwarming, isolatie en bouwkunst. Dit zou wat voor Ed Plantinga geweest zijn. Aansluitend nog een museumbezoek met nog meer informatie over diverse aspecten en aan onze culturele behoeften is volledig voldaan. Op de terugweg zien we, dat de lucht wat begint te betrekken, maar het blijft droog. We hebben nog geen plannen voor morgen. We zien wel.
We zitten in het uiterste noorden van Arizona en dat wordt waarschijnlijk ook de laatste dag in deze staat. Het waren zeer wisselende klimaatomstandigheden, variërend van een hete woestijn tot vorstige nachten met een dik pak sneeuw. Vandaag is een zonnige dag met temperaturen niet boven de 16 graden maar het is zonnig en dat maakt het erg prettig vanwege de droge lucht. We hebben een georganiseerde tocht besproken door de Antilope Canyons. Omdat dit Indianengebied is, kan dit alleen maar met begeleiding van Navajo-indianen. We worden ’s morgens opgehaald van de camping door een indiaan in een busje, die ons naar het vertrekpunt brengt. Daar blijken we deel uit te maken van een grote groep van ongeveer honderd belangstellenden, waarvan ruim de helft Aziaten. We worden in zeven open Jeeps met hoge snelheid naar de Antilope Canyons vervoerd. Daar worden we met een gids door de canyons geleid. Je moet je voorstellen, een gang van ongeveer anderhalve meter breed met links en rechts en omhoog erg mooie rotsen met fantastische kleuren en een fraaie lichtinval, kortom zeer de moeite waard om te fotograferen. En als je ook nog vijftig Aziaten in je groep hebt, ieder uitgerust met een superdeluxe digitale spiegelreflexcamera met statief, dan kun je je het gekkenhuis een beetje voorstellen, want na ons kwam er nog een groep als die van ons. Toen ik er wat van zei tegen de begeleider, zei hij: U mag blij zijn, dat het geen juni of juli is, want dan zijn er drie keer zoveel toeristen.
Het was dus een hele belevenis met leuke kanten (en mooie foto’s).
Page ligt aan de bovenloop van de Coloradorivier en heeft een grote stuwdam in verband met de watervoorziening/irrigatie en stroomvoorziening van een groot deel van zuid-west USA. Daar hebben ze maar een National Recreation Area van gemaakt, waar we ’s middag op ons gemak hebben rondgereden en weer veel foto’s gemaakt.
’s Avonds hebben we op de laptop de film Angels and Demons gezien met een glaasje erbij, helemaal goed.
Vrijdag 15 april
Weer droog zonnig weer. We gaan lekker in het verwarmde zwembad zwemmen en daarna in de hete jacuzzi. We verbazen ons erover dat wij altijd de enigen zijn bij dit soort faciliteiten, want het is echt super. Buiten ontbijten met geroosterd brood (dat Emmy regelmatig maakt met een soort broodrooster, dat je op een gasvlam zet) en koffie natuurlijk. Buiten Page bezoeken we nog een bijzondere bocht in de Coloradorivier, waarvoor we een eindje door het zand moeten zeulen. Maar toch weer de moeite waard met prachtige uitzichten, die natuurlijk weer gefotografeerd moeten worden.
We reizen zo’n 200 km naar Monument Valley (Utah) door een afwisselend heuvelachtig landschap zonder enige bebouwing op een enkel dorpje/stadje na. Emmy rijdt vooral en heeft er veel plezier in. Prachtige rustige wegen, weinig verkeer, hoewel onderweg plotseling een kudde schapen de weg oversteekt. Geen herder in de buurt, wel een hond, die het zaakje keurig bij elkaar houdt.
Monument Valley is precies, wat je ervan verwacht, een vlak landschap met hier en daar een bizar gevormde rots, die zo’n paar honderd meter oprijst. Het is zonnig weer en daardoor wordt het alleen maar mooier. Het gebied is dan ook vele malen decor geweest voor talloze films van cowboyfilms met John Wayne tot Back to the Future, Once upon a Time in the West, Mission Impossible II en Forrest Gump. Het is ook gebied van de Navajo-indianen, die ook de oorspronkelijke bewoners van dit gebied waren. In Goulding vinden we een luxe camping tussen de rode rotsen. Het is nog rustig want het eigenlijke seizoen moet nog komen. We boffen want het weer is formidabel, ’s nachts nog fris, maar door de zon warmt het overdag snel op. Het is kurkdroog. De was droogt in een mum aan de lijn.
Morgen gaan we met een jeep en een Navajo-gids een tocht door het gebied maken.
Zaterdag 16 april
Het belooft weer een mooie dag te worden. We hebben afgesproken de tocht om 10 uur te maken. Daarvoor pakken we de caravan in en rijden deze alvast naar de afgesproken plek. Daar ontmoeten we Bobby, onze Navajogids, die met zijn Jeep Wrangler ons zal begeleiden. Hij komt oorspronkelijk ook uit dit gebied en kan mooi en duidelijk vertellen over de geologie van Monument Valley en de geschiedenis van het Navajovolk door de eeuwen heen. Maar ook doorspekt met mooie anekdotes over films en reclames, die er overvloedig zijn gemaakt. Imponerend was de rots te zien, die bekend is uit de openingsscène van Mission Imposible II, waarbij Tom Cruise de rots beklimt en bovenop de opdracht krijgt zich te melden bij zijn baas. Er valt natuurlijk veel te fotograferen, vooral in de backcountry, waar de toeristen normaal niet komen. Halverwege verrast Bobby ons met het spelen op een oorspronkelijke Navajofluit in een grot, wat door de acoustiek imponerend klonk. We rijden in zijn Jeep van hot naar haar en 2½ uur later nemen we afscheid van hem. We besluiten verder te reizen naar Mesa Verde, een Nationaal Park in Colorado. Alweer een fraaie reis met onderweg een onderbreking op het Four Corner Point, het grenspunt tussen New Mexico, Arizona, Utah en Colorado. Het landschap wordt langzamerhand minder droog en er verschijnen loofbomen met groene lentebladeren. Het lijkt alsof de woestijn achter ons ligt. We kamperen in Cortez, een echte Noord-Amerikaanse stad met alle bekende elementen. Morgen eerst maar eens Mesa Verde verkennen, een park met een echte indianengeschiedenis. Interessant dus, maar eerst een glaasje wijn. Voor het eerst ’s avonds de kachel niet aan, het wordt nog wel wat. Volgens mijn Garmin zitten we 2100 meter hoog. Buiten bijna volle maan met een schitterende hemel.
Zondag 17 april
Het blijkt ’s nachts kouder dan gedacht. Halverwege de nacht toch maar de donsdeken erover. In de morgen schijnt de zon alweer. We skypen enige tijd met het thuisfront en dan zijn we zo weer anderhalf uur verder. Maar daarna kunnen we weer buiten ontbijten. Vandaag bezoeken we Mesa Verde Nationaal Park, een bergachtig gebied met toppen rond de 3000 meter. Het bijzondere aan het park is, dat het bekend is, dat daar vanaf 500 al mensen gewoond hebben en dat daar uitgebreide archeologische vondsten zijn gedaan. Oorspronkelijk woonden ze in dorpen in huizen, die gedeeltelijk in de grond waren gebouwd, later verhuisden ze naar de zgn cliff dwellings, huizen, die onder de rotsen werden gebouwd. We hebben een rondleiding gemaakt en stonden versteld van het technische vernuft van deze volken op het gebied van verwarming, isolatie en bouwkunst. Dit zou wat voor Ed Plantinga geweest zijn. Aansluitend nog een museumbezoek met nog meer informatie over diverse aspecten en aan onze culturele behoeften is volledig voldaan. Op de terugweg zien we, dat de lucht wat begint te betrekken, maar het blijft droog. We hebben nog geen plannen voor morgen. We zien wel.
-
18 April 2011 - 07:48
Piet:
Volgens mij zijn we ook toen in de Mesa Verde geweest.
Wat een belevenis he.
groet en fijne reis. -
18 April 2011 - 08:21
Geert En Leny:
Hoi Em en Wil, wat een indrukwekkend gebied hé. Als ik het zo lees hebben wij nog veel overgeslagen daar wat ook de moeite van het bekijken waard is. We kunnen er dus zo nog een keer naar toe gaan. De Mesa Verde is ook indrukwekkend hé? Nog veel plezier daar. Groeten van ons beide -
18 April 2011 - 08:47
Annie:
Elke keer geniet ik weer intens van jullie belevenissen. Geweldig!!!
Maar zouden jullie mij apart willen e-mailen. ik heb nieuws wat niet op deze site hoort.
Groetjes -
18 April 2011 - 13:10
Carla/jacksonville :
Ook hier word nog meegelezen.
Wat een indrukwekkende reis zijn jullie aan het maken. Wat een voorbereiding moet dit zijn geweest.
Genietse verder
-
18 April 2011 - 13:27
Chris Gort:
Yes, the Antelope Canyon is fantastic. We were lucky to only have 20 people in our tour. That was busy enough.
Enjoy -
18 April 2011 - 14:01
Elaine Gort:
Oh, your trip brings back such wonderful memories of our trip through this same area in 2008. We were there in November so the number of tourists in Antelope Canyon was far less. Even then it was hard to get a picture without another photographer in the way. I hope the weather warms up, but then you may be wishing for cooler weather. Be well, love elaine -
18 April 2011 - 20:35
Ieke:
Ik lees jullie reisverslagen met veel plezier.
Vandaag kregen we op het NPC ook een lief kaartje van je Emmy! x -
21 April 2011 - 20:32
Andries:
Hi Em en Wil,
Jullie reizen rond alsof je hier al jarenlang bekent bent --- je schijnt alle mooie plaatsjes te vinden. Ik geniet met jullie mee.
Andries
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
