van Natchex naar Texas

15 maart 2011

Wat een verjaardag! Het begon al met het sms je van Joost om half 7, leuk hoor! Voor de rest van de dag heel veel telefoontjes en mailtjes, heel hartelijk dank voor al die felicitaties. Als het komend jaar niet goed voor mij loopt ligt het in elk geval niet aan jullie.
Wil heeft me de hele dag geweldig verwend met thee op bed en lekkere nasi toe.
We hebben vandaag kalm aan gedaan, genoten van het mooie weer, de majesteitelijke rivier en ons mooie plekje op de camping.
Vanavond zijn we naar het Gospelkoor geweest. Het was een hele belevenis. Ze zingen 3 keer in de week, dus het was niet zo heel erg vol, maar de sfeer zat er al heel vlot in. Ze vertelden verhalen van hun voorouders als slaaf en zongen tussendoor.
Van de verhalen kregen we niet alles mee, maar het zingen was geweldig.
Op een gegeven moment nodigden ze ons uit om op het podium mee te zingen en dat hebben Wil en ik gedaan. We hadden nooit gedacht ooit nog eens mee te zingen met een echt Amerikaans negergospelkoor, maar het was fantastisch!
Daarna werd ik uitgenodigd naar voren te komen en is voor mij speciaal voor de hele kerk Happy Birthday gezongen, hoe vind je dat! Ik was helemaal plat. We hebben daarna nog leuk gekletst met Jan en Duane Swinton uit Washington (op de foto).
Nu zitten we met een drankje nog even na te genieten, Ik heb een heerlijke verjaardag gehad, ook al is er niemand op bezoek geweest!

Woensdag 16 maart
Nog nagenietend van gisteravond gingen we na het douchen en ontbijt weer op stap. Eerst nog een stuk van de Natchez Trace Parkway tot aan Vicksburg. Hier was het een tweebaansweg met zo weinig dorpen, dat we het een beetje benauwd kregen of wij wel op tijd benzine konden krijgen. Maar weer een prachtige scenic byway, nauwelijks verkeer op de weg, zonnetje erbij, kortom weer relaxed rijden. Vanaf Vicksburg over de Hwy 20 naar het westen. Vlak en ruim landschap, leek wel wat op Oost Groningen, maar dan met mooi weer. We stoppen in Monroe, waar niet veel over te vertellen is. We kopen in de Walmart het dominospel en drinken op de camping een biertje (goede gewoonte) en nodigen de buurvrouw uit voor een praatje. Eigenlijk allemaal niks bijzonders, maar wat kan dat mooi zijn. Morgen komen we in Texas. We zien wel. We filosoferen over de reis tot heden. We missen familie en vrienden, maar vinden het fijn te bellen of te skypen. Iedereen, die dit leest een dikke knuffel van Em en Wil.

Donderdag 17 maart
Alweer bijna een maand in de USA. Het vliegt voorbij. Veel nieuwe indrukken waar we af en toe wel wat moe van worden. Dan dwingen we onszelf tot even dimmen, beetje wandelen, de was doen. We slapen goed gelukkig en staan nog steeds vroeg op. Het is lekker ’s morgens op je gemak te douchen en daarna lekker te ontbijten met thee of koffie. We zijn met afstand als eerste wakker op de camping. We vinden het leuk om een praatje te maken met medecampinggasten. Je wisselt wat informatie uit. Het geen haast hebben geeft een fijne dimensie aan deze reis. Amerikanen zijn vaak aardige mensen, toegankelijk en echt geïnteresseerd.
Vandaag gaan we door Louisiana naar Texas richting Dallas. Bij Tyler slaan we af omdat we Michael willen bezoeken in Tennesse Colony. We vinden een plekje in Athens op een camping met veel vaste gasten. Het wordt langzamerhand warm, 25 graden. We proberen voor de tweede keer een afspraak te maken om Michael te bezoeken in het komend weekend. Het gaat allemaal heel traag daar. We moeten morgen weer bellen. Het zal allemaal wel goed komen.
Morgen gaan we een beetje wandelen denken we. Het landschap is anders dan we ons hadden voorgesteld van Texas. We hadden beelden van weilanden met koeien of dorre vlakten maar niet van heuvels en veel bomen, die in volle bloei staan. De lente is in volle gang.