Noord Arizona

Dinsdag 5 april
We hebben onze eerste Amerikaanse Fan!
Toen we het Nationale Park “Petrified Forest” bezochten begroette in het museum ons een mevrouw in het Nederlands. We waren helemaal verrast, het was zo leuk. Ze was, net als Els als jong meisje met een Amerikaanse Militair getrouwd en woonde en werkte nu in het zuiden van Amerika. Het beviel haar prima, ze hield van de heerlijke droge warmte en vond het leuk werk in het Nationale Park. Haar man werkte daar als vrijwilliger. Ze vroeg naar onze website en gaf ons haar naam. Een echt leuke gebeurtenis!
We hebben de afgelopen dagen weer het nodige meegemaakt. Zondag vertrokken we vroeg vanuit Willcox, het was toen al 27C.
We namen de Coronado Highway, een bijzonder mooie weg, met veel steile hellingen, schitterende uitzichten en diepe dalen. Langzaam klommen we hoger tot we om een uur of 4 besloten naar een camping te gaan. Het begon namenlijk steeds harder te waaien en dat is met een caravan niet prettig. Toen we een weggetje indraaiden naar een camping kregen we een Ranger achter ons aan, die ons vroeg wat we van plan waren. We vertelden hem, dat we een camping zochten en hij zei; HIER!!! Weten jullie niet, dat je hier op 3000 meter zit en dat er een grote storm aankomt! Het kan wel gaan sneeuwen! Hij wees ons op de kaart een camping aan ongeveer 1000 meter lager in een canyon. Wij reden dus nog een uurtje door en arriveerden tenslotte op een klein verlaten boscampinkje. Er was geen stroom, geen water, alleen een droogtoilet. Er waren nog 2 mensen met een tent en verder niemand. Het was wel een beetje eng. Het waaide echt hard en het werd ook behoorlijk koud. Die nacht vroor het 7 C, maar we hebben geen sneeuw gehad. We hadden die nacht veel plezier van onze dikke donzen slaapzak en ontdekten dat de caravan goed geïsoleerd was, want binnen was niets bevroren. Het water in de afvaltank wel. Toen we tegen 9 uur naar het Nat. Park “Petrified Forest” vertrokken was de auto bij de tent weg, dus dachten we dat ze een motel hadden genomen.
Het Nat. Park was helemaal de moeite waard. De tot halfedelstenen versteende boomstammen waren schitterend om te zien en de film over het ontstaan ervan heel leerzaam. Je reed 48 km. door het Park en zag de prachtigste rots formaties in allerlei prachtige kleuren en vormen, ontstaan door allerlei chemische stoffen, de wind en de tijd. Ook waren er rotstekeningen van het volk, de Puerco Pueblo, dat van 1250 tot 1350 daar heeft gewoond. Heel bijzonder.
We hebben er een hele dag rondgekeken en natuurlijk die leuke ontmoeting met die mevrouw gehad en toen we thuiskwamen stond het tentechtpaar in de kou te koken. We hebben ze toen uitgenodigd en een heel gezellige avond met ze gehad. Ze waren na een heel koude nacht om half zes weg gegaan omdat ze een grote tocht naar een top wilden maken. Dat hebben ze ook gedaan. Soms moesten ze tot over hun knieën door de sneeuw, dat was wel zwaar! Wat een bikkels he en het waren geen jonge mensen meer!
Lekker geslapen en vroeg weggegaan om op tijd in Payson te zijn. We hoopten daar weer wat te kunnen internetten en onze apparatuur op te laden. Ook een lekkere douche is na een aantal koude wasbeurten bij de gootsteen dan weer extra heerlijk.
Het is hier wat lager en aangenamer van temperatuur.
Onze telefoon heeft geen bereik meer. Daar balen we wel van want de verkoper had ons verzekerd, dat we in heel Noord Amerika bereik zouden hebben. Maar goed, dat was in Fort Meyers en dat is ver weg nu. We hebben een nieuwe moeten kopen en zijn weer volop bereikbaar op nummer 001-9289512079.
Hartelijk dank voor alle leuke reacties op onze berichtjes, het geeft een heel warm gevoel zoveel aandacht te krijgen.