Death Valley en Sequoia

Pahrump, maandag, 9 mei
Het is mooi weer als we wakker worden. We moeten nog wat boodschappen doen en daarna willen we bij de McDonalds de mail eens checken. Pahrump ligt in een dal en de weg is vlak. We nemen de fiets. Het is maar zo’n 10 km van de camping. Wel een rechte weg met weinig afleiding, dus we fietsen rustig achter elkaar aan, tot we in Pahrump zijn. Op de kruising hangt een groot uithangbord, dat aangeeft, dat er het grootste bordeelmuseum ter wereld is gevestigd. Dat slaan we over. In de Walmart doen we de boodschappen voor de komende dagen en in de McDonald lezen we de mail en werken we ons weblog bij onder het genot van een Cola Light. Tot onze schrik merken we, dat er een hele dikke bui in de lucht zit. Een flinke bui komt er aan. Galant als ik ben fiets ik in noodvaart naar de camping en haal Emmy daarna met de auto op. Het blijft de hele dag een beetje regenachtig, dus we zitten in de caravan een beetje te lezen en spelletjes te doen. Later klaart het weer een beetje op. We bellen met Matthijs en Jacqueline. Het gaat goed met ze en met Tess. We merken, dat we het thuisfront soms missen.

Pahrump, dinsdag 10 mei
Het weer is helemaal opgeklaard als we opstaan. Emmy wil graag nog het beddengoed wassen voordat we weggaan. Ik bel Esther om te horen hoe het in Amersfoort gaat. Britt gaat met veel plezier naar school sinds een paar weken en raakt haar verlegenheid steeds meer kwijt. Marit is bezig met toetsen op school, dus dat is ook spannend, en ze zijn met zijn allen een weekje naar het huisje op Texel geweest. Mooi weer en het was weer helemaal relaxed.
Fijn om Esther weer te spreken.
We vertrekken naar Death Valley, Zo’n 90 km van Pahrump. We komen ongemerkt in California terecht. We dalen langzamerhand af tot onder de zeespiegel en de temperatuur stijgt tot 22 graden, veel minder dan de statistieken ons hadden voorspeld. De woestijn is kaler dan wij tot nu toe hebben meegemaakt. Zelfs de Sagebrush maakt een dorre indruk. In Furnace Creek is een camping met alleen water, daar moeten we het mee doen. Voor $ 5,- kunnen we douchen in een nabijgelegen hotel, maar in dit soort gevallen hebben we onze zonne douche bij ons, een zwarte zak met water, die we in de zon leggen en in dit weer heerlijk warm wordt (zie foto). We rijden ’s middags door de omgeving en genieten weer uitbundig van dit bijzondere landschap. Op een uitzichtpunt, genaamd Dante’s View kijken we vanaf 1000 meter hoogte uit op de zoutvlaktes van Badwater, met 85 meter onder de zeespiegel het laagstgelegen punt van het westelijk halfrond. Met een omweg gaan we ook beneden nog even kijken. De temperatuur stijgt tot boven de dertig graden en we zijn blij met de airco in de auto. Terug op de camping horen we dat Yosemite NP erg koud is en besneeuwd, dus misschien moeten we dat park wel skippen. We overleggen een paar opties en zien morgen wel verder. Het is nu 11 uur ’s avonds en nog 25 graden. Wat een wereld.

Furnace Creek, woensdag 11 mei

De hele nacht is het niet kouder geweest dan 20 gr. We staan al om 7 uur op en ontbijten even later in de ochtendzon, zonnebril en pet op. We zijn niet de enige vroege vogels. Voortdurend klinken startende motoren van campers en we wuiven er vele uit vanachter de koffie. We willen nog een wandeling lopen, die aanbevolen wordt, één door de Golden Canyon met veel geologisch opmerkelijke dingen. Het duurt niet lang, zo’n twee uur en de het is een zgn. interpretive trail met dus veel borden met toelichting op de geologische verschijnselen. De rotsen zijn van verschillende kleuren en dat komt door de invloed van de verschillende mineralen in het water, dat door de canyon heeft gestroomd. We maken weer vele foto’s en video’s. Om 10 uur is het al 30 gr. en het zal hier nog warmer worden. Terug bij de caravan zijn we in een oogwenk klaar om te vertrekken. In de auto prijzen we de zegeningen van de airco. We rijden door een dor en droog land via Stovepipe Wells in de richting van Paramint Springs, een fikse klim, waarbij we in korte tijd van 50 meter onder de zeespiegel stijgen naar 1300 meter. De auto heeft het er moeilijk mee, ook vanwege de inmiddels 33 gr. en de motortemperatuur stijgt verdacht naar de rode zone, ondanks het terugschakelen naar de tweede versnelling en het uitschakelen van de airco. Maar we redden het en als we weer naar beneden rijden, is het probleem vlot over. We willen in Ridgecrest overnachten, maar het is 13.00 uur en er lijkt weinig te beleven in het stadje. We besluiten door te rijden naar de Sierra Nevada en komen in Lake Isabella op een camping met lekkere douches en daar hebben we inmiddels wel behoefte aan. We eten buiten een lekker prutje en lopen nog even langs het meer (erg koud).

Lake Isabella, 12 mei
We weten nog steeds niet of we naar Yosemite NP willen vanwege de sneeuw/kou. In ieder geval gaan we naar Sequoia and Kings Canyon National Park. We kunnen daarna altijd nog zien. De eerste 50 km zijn fantastisch. We zakken af van Lake Isabella naar Bakersfield via het stroomgebied van de Kern River en die is in dit voorjaar natuurlijk op zijn mooist, een geweldig woeste stroom, waarin absoluut niet te kanoën valt. De San Jaoquin Valley is hiermee vergeleken wat saai. Wel veel sinasappelbomen en ook veel ja-knikkers vanwege de olie in de grond. Rond het middaguur komen we in Lemon Cove aan het Lake Kaweah. Een primitieve camping aan het meer, prachtig uitzicht. Het doet ons veel aan Savines denken in de Franse Alpen. We rijden zonder caravan nog even door naar het Visitor Centre in het park en maken een programmaatje voor de komende dagen. We gaan vanavond lekker vuurtje stoken op de camping. We kopen ons een bijl en zaag.
De benzineprijs in Californie stijgt flink, ondanks dat ze hier de olie uit de grond halen.
Nog even dit: ik ken geen land ter wereld, (behalve Engeland misschien) waarin het klaarblijkelijk normaal is, dat je als man door vrouwen (en met name oudere vrouwen) wordt aangesproken met Honey, Sugar, Love, Sweethart en liefkozingen uit die categorie. En dan niet in een persoonlijke situatie, maar in winkels, benzinepompen enzovoort. Ik raak hier helemaal in de war van.

Lake Kaweah, 13 mei
Vanmorgen waren we vroeg wakker. We zijn nog steeds niet helemaal gewend aan de Pacific tijd.
De zon kwam net op en kleurde het meer en de bergen in prachtige tinten.
Ik ben toen als een haas mijn bed uit gegaan en heb van bovenop de picnictafel een paar prachtige foto’s genomen . Daarna zijn we lekker op gestaan, hebben buiten ontbeten en zijn op weg gegaan naar het Sequoia Nat. Park. We moesten er op tijd zijn omdat ze aan de weg naar boven werken en je maar om de twee uur er langs kon. Wij namen 10 uur en waren binnen. Het park bestaat uit 3 verschillende hoogtes met elk een eigen soort begroeiing.
De voetbergen stonden vol bloemen, zoals bij ons in Holland eind mei, alleen andere soorten en uitbundiger kleuren. De hoogte van 5000 tot 7000 feet (delen door 3) groeien de giant sequoia trees.
De grootste boom ter wereld staat daar, 90 meter hoog, met een stam van 11 meter doorsnee.
Ze zijn ook heel oud, deze bomen. De grootste is 2300 jaar oud.
Stel je dat eens even voor, toen Jezus geboren werd, was hij al 300 jaar en hij staat er nu nog in al zijn majesteit. Helemaal tot zijn topje prachtig groen! Gemiddeld elke 10 jaar branden hier van nature de bossen en je kan aan de onderkant van de stam zien, dat hij vele branden overleeft heeft. En zo staan er in dit park vele sequoia’s allemaal groot en hoog, echt heel indrukwekkend. We hebben er naar gekeken en tussen door gewandeld. Tijdens die wandeling zagen we ook nog een beer. We waren al gewaarschuwd, dat er 500 beren in het parc zijn. Ze eten graag mee, dus zijn er allemaal voorschriften die je moet opvolgen. Er staan heel griezelige plaatjes bij van beren , zittend in een vernielde auto, alleen maar omdat er een zak appels op de achterbank lag. Je mag ze ook niet voeren en al helemaal niets van ze afpakken! Dat hebben we dan ook maar niet gedaan. Wil wilde van dichtbij een foto maken, dat maakt mij dan toch wel wat nerveus, dus zijn we daarna maar vlot doorgelopen.
Het hoogste niveau van het park lag nog dik in de sneeuw. Veel trails waren nog afgesloten en het was er ook behoorlijk koud ( 11C). Je hebt daar de redwood firs, ook hoog, maar smaller en minder oud (tot 2000 jaar).
We zijn er rustig door gereden en hebben toen de lange afdaling naar beneden weer gemaakt.
Bij de caravan was het 30C en we hebben heerlijk in de schaduw de rest van de dag doorgebracht.
Gisteren zijn we begonnen met s’avonds een vuurtje te stoken. Je kunt nu lekker buiten zitten en aan het meer is dat dubbel leuk.

Lake Kaweah, 14 mei
Inmiddels 12 weken onderweg. Inmiddels al op ruim 1/3 van de reis. We hebben onze routine gevonden. Vaste gewoontes als ’s morgens thee op bed en daarna douchen en ontbijten. Het is opvallend hoe flexibel we met het reisschema omgaan. We veranderen gemakkelijk, als ons iets mooier lijkt. Soms rijden we om of nemen juist een kortere weg. Het gaat heel ontspannen en harmonieus.
Het weer in Yosemite NP lijkt nog steeds slecht te zijn. We reizen morgen in ieder geval die kant op. Mocht het slecht blijven, kunnen we nog altijd een korte tocht maken via het Visitor Centre.
Maar vandaag nog een rustige dag in Sequoia NP. We wandelen een ochtend langs de Paradise Creek, een in het voorjaar nog onstuimige rivier, met verschrikkelijk veel mooie bloemen langs het pad.
We trakteren ons op een Mexicaanse lunch en lanterfanten de rest van de middag op de camping (slaapje doen enzo). ’s Avonds kampvuurtje (we krijgen de smaak te pakken). Op verzoek op de telefoon (001-928-951-2079) voicemail geïnstalleerd.