Philo, Californische kust

Philo, Californië, 26 mei
Vanmorgen al om 7.00 uur opgestaan om afscheid te nemen van Ken, Riley en Caelyn, die al vroeg aan het werk, resp. naar school gaan. Daarna douchen, ontbijten en om 9.30 uur namen we afscheid van Heather en Emma. Eerst richting San Francisco en op aanraden van Heather nemen we de Napa-Valley naar het noorden. Langs de weg kopen we nog een dikke bak overheerlijke kersen, die in no-time verdwenen zijn. Het is droog en half bewolkt, prima om te rijden. De Napa-Valley is dé wijnstreek van Californië. Uitgestrekte wijngaarden in de vlakke vallei tegen de bergruggen op de achtergrond. Groen, dat betekent dat het er ook regelmatig regent. Maar het levert een voortreffelijke wijn op weet ik uit ondervinding. Het is een welvarende streek en de grote hoeveelheid nieuwe wijngaarden geeft aan, dat het booming business is. Bij Cloverdale slaan we af naar de kust en we stoppen in het Hendy Woods State Park bij een favoriet soort camping in het bos met alleen douche en toilet. We komen op een reserveplaats in het bos, want de camping was al maanden van te voren gereserveerd in verband met Memorial Day Weekend. Omdat we zo’n klein caravannetje hebben, krijgen we nog een emergency-plekje compleet met vuurplaats. Zodra de caravan staat rijden we nog even naar de oceaan. De kust is hier schitterend, hoog en steil met lange golven op het strand. Als we met onze blote voeten in het water lopen, herinneren we ons van Vancouver Island, waarom we dat nooit deden. Het water is steenkoud. Maar het is wel lekker om op het strand naar de golven te kijken.
Philo, 27 mei
Het heeft de hele nacht geregend. We staan in een bos met veel red firs en reuzensequoia’s. Het ruikt geweldig fris, als we buiten komen. Op Emmy’s voorstel gaan we naar Ukiah, een plaats niet al te ver hier vandaan, om naar de Orr’s Hotsprings te gaan. We doen de boodschappen en kijken in de Safeways nog even de mail na. Via een long and winding road bereiken we de Hotsprings. Daar dobberen we een groot deel van de dag in het hete water. Er zit veel zwavel in het bronwater, dus het ruikt er sterk naar rotte eieren. Maar het is er erg relaxed, de zon breekt door en we kunnen lekker op de ligbedden luieren. Op de camping gaan we fikkie stoken met hout, dat we van het strand hebben meegenomen. Emmy kookt lekkere macaroni. ’s Avonds nog een spelletje domino. Weer een dag voorbij. De camping stroomt vol met weekendgasten. Op camping zug je niks meer deur de barbequerook. Maar het is erg gezellig, al die vuurtjes.
Philo, 28 mei
De zon schijnt ‘s morgens als we wakker worden. We hebben zin om een stuk langs de oceaan te wandelen en eventueel daar te zitten. Als we er naar toe rijden, wordt het steeds bewolkter en tegen de tijd, dat we bij de kust zijn, begint het te regenen. We rijden een stuk langs de kust, die op zich erg mooi is en maken veel foto’s en video-opnames. Maar het blijft regenen en we hebben niet echt veel zin om ons kletsnat te laten regenen. We lunchen in Pointe Arena en keren om en gaan naar de camping. Daar heeft het ook geregend, maar nu is het droog. We stoken nog een vuurtje en drinken er een glaasje bij. Daarna eten we mais en salade. ’s Avonds doen we niet veel meer.
Philo, 29 mei
Gelukkig schijnt de zon als we wakker worden. Er waait een koude wind en het is 11 C buiten.
We nemen de tijd om te douchen en te ontbijten met spek en eieren.
Daarna gaan we de omgeving verkennen. Eerst uitgebreid over de camping, kijkend naar al die vaders die spelletjes doen met hun kinderen op de straat en naar de moeders die zitten te kletsen met hun zussen en vriendinnen bij een grote mok koffie en een rokerig vuurtje. Daarna door het bos, waar het park beroemd om is. Enorme Redwood bomen, waar je de top meestal niet van kunt zien. Wat ben je klein in zo’n bos. We maakten een foto van Wil bij de stam van zo’n boom en konden maar de helft van de lengte erop krijgen anders kon je Wil helemaal niet meer zien! Daarna naar de picnic plaats bij de rivier en daar lekker van de zon genoten. Een rivier heeft altijd iets bijzonders, vooral zo’n brede met grindbanken.
We hebben goud en edelstenen gezocht en met stokken gespeeld.
Ook zijn we naar 2 holen van een kluizenaar, die hier jaren heeft gewoond, gelopen en ons verwonderd over het overleven hier, zover van de bewoonde wereld. Het park is naar hem genoemd : Hendy Woods Parc.
Toen hebben we hout gehaald en een flink vuur gestookt, waar we lekker met een deken om (Emmy) hebben zitten filosoferen over het leven en zo.
Maandag, de eigenlijke Memorial Day is voor de Amerikanen een dag van oppakken en naar huis gaan. Op de wegen is het de drukste dag van het jaar! Wij besloten daar niet aan mee te doen en blijven nog een nachtje. Het weer was redelijk, dus met de auto naar de kust en naar het noorden deze keer. We namen de tijd voor uitzichts punten en kleine trails over de kliffen, die momenteel vol met de prachtigste bloemen staan. Uit het boekje van Matthijs lazen we over een Pygmeeën bos, met natuurlijke Bonsai bomen en daar zijn we heen gereden. Heel leuk om te zien, wat de natuur soms doet. Op deze ondoordringbare onderlaag duurt het groeien heel lang en 80 jarige bomen zijn maar 1 meter hoog. We maakten er een mooie wandeling en lunchten lekker uit de wind tussen de boompjes. Er stonden ook heel veel bloeiende roze Rododendrons, dat maakte het heel feestelijk.
Toen doorgereden naar Mendocino, een Victoriaans toeristen dorpje, met prachtige huizen en tuinen en allemaal mooie kleding- en sieradenwinkeltjes aan een prachtige woeste rotskust, schitterend!
We ontdekten tot onze vreugde een café met internet en omdat we de laptop altijd opladen in de auto als we niet aan het stroom staan konden we hem gebruiken om even onze mail te lezen. Morgen komen we er langs en sturen dan dit berichtje.
Weer thuis gekomen op de camping troffen we hem praktisch leeg en heel stil aan. Morgen gaan wij ook weer.