Seattle, Washington

7 juni Port Angeles Washington

Als we s’morgens opstaan in Lincoln City is het slecht weer. 11C en druilerig. We besluiten vandaag verder naar het noorden te reizen om voorlopig de laatste staat in de Verenigde Staten, Washington, te bezoeken.
Al snel komen we bij de lange brug over de Columbiarivier, die de verbinding vormt tussen Oregon en Washington. De kust hier heeft wel wat van die in Noorwegen en de bruggen over de verschillende baaien zijn prachtig. We vinden een camping in Longbeach, een vakantiestreek met veel strand en duinen. We wandelen langs de kust en zien grote groepen pelikanen en sterns op het strand.
De volgende dag besluiten we onder de bergen van Olympic State Park langs te rijden en langs de baaien bij Seattle te rijden. Een schitterende tocht met zon, maar ook met flinke regenbuien. Langs de weg veel knalgele brem en rododendron. We hoorden grappig genoeg, dat brem hier zo goed gedijt, dat het als onkruid wordt gezien en regelmatig uitgeroeid wordt.
Tegen de avond arriveren we in Port Angeles op een camping vlak naast de weg met een uiterst vriendelijke beheerder, die ons allerlei tips geeft over de bezienswaardigheden hier in de buurt. We slapen heerlijk en beginnen de volgende morgen met een tocht over de Hurricane Ridge in Olympic State Park. Het park is beroemd om zijn vele hoge bergen met sneeuw en gletsjers. Vanwege het koude weer van dit voorjaar ligt de sneeuw nog laag en zijn de gletsjers onbereikbaar, maar ze hebben toch een groot gedeelte van de weg naar boven schoongemaakt en we komen een heel eind. Onderweg zien we een blacktail Deer (hert) en een grote zwarte beer. De dieren zijn hongerig vanwege de sneeuw, die nog overal ligt en komen op de mensen af. In het Visitor Center werden we al dringend verzocht ze absoluut niet te voeren, omdat, als ze dat een keer ontdekt hebben, ze altijd op mensen zullen afgaan en agressief kunnen worden als ze niets krijgen. Het eindigt er dan mee dat ze afgeschoten moeten worden omdat ze gevaarlijk zijn. Dat kan niet de bedoeling zijn, dus blijft het voor ons bij kijken en foto’s nemen.
Er ligt teveel sneeuw om te kunnen wandelen, wat heel jammer is want het is vandaag heerlijk zonnig en daarom halen we de caravan op en rijden naar Port Townsend, een leuke oude haven- en marinestad. In de jaren vijftig werd de oorlog in Korea van hieruit bevoorraad. We parkeerden de auto en caravan bij de Safeway supermarkt en namen de fiets om Townsend te bekijken. Dat is ons niet meegevallen. We dachten langs de kust wel een heel eind te komen, maar rots kliffen maakten dat we geweldig moesten klimmen en dalen. Wil trapte zich een ongeluk! Het stadje en vooral de havens en de vuurtoren waren prachtig. Het strand is hier een beetje stenig met heel veel aangespoelde bomen maar wel heerlijk om een poosje op mijmeren.
Aan de haven kon je verse krab en vis kopen, er waren leuke restaurantjes en grappige winkeltjes. Ook waren er veel prachtige oude gebouwen en huizen.
s’Avonds zijn we doorgereden naar een camping op het eiland Bainbridge tegenover Seattle.
Daar hebben we de volgende morgen op tijd de veerboot naar Seattle genomen.
Wat is het licht toch mooi, zo over de baaien s’morgens vroeg.
Seattle is een heel mooie stad, met een bijna on-Amerikaanse binnenstad met veel winkels en leuke restaurantjes. We waren gewaarschuwd en hadden onze fietsen thuis gelaten en dat was maar goed ook. Seattle ligt op heuvels! We bezochten een grote overdekte markt, liepen langs het Waterfront, zochten en vonden de grote boekhandel, waar we eindelijk het grote boek over Alaska “The Milepost” konden kopen. Een dik boek met alle routes en bezienswaardigheden, die er zijn, ons aangeraden door vele mensen onderweg! We namen de lift naar boven op de Space Needle, een hoge toren en hadden een schitterend uitzicht over Seattle en de omringende baaien en eilanden. Veel rockmuziek komt uit Seattle en van hier komen ook veel beroemde bands. Het is een bruisende drukke en lawaaierige stad en we waren tegen zessen zo moe, dat we besloten de boot terug te nemen en daar een hapje op te eten i.p.v. uit eten te gaan, zoals we van plan waren.
Hannie belde ons vanmorgen om 5 uur wakker. Ze was het tijdsverschil even vergeten en zodoende zit ik hier in alle vroegte lekker ons verslagje te maken.
We gaan vandaag de grens met Canada over en hebben de Verenigde Staten van Miami tot Seattle doorkruist. 16000 Km. door een weergaloos mooi land met altijd vriendelijke en hulpvaardige mensen. We zijn dankbaar dat we dit samen hebben kunnen doen en er zo van hebben kunnen genieten. We gaan na het bezoek aan Caroline in Vancouver verder naar Alaska, het tweede deel van onze reis.