Vancouver

Surrey, 10 juni

Het miezert wat als we ‘s ochtends opstaan. De grote campers zijn al lang vertrokken. Vergeleken met hen zijn wij late opstaanders. Het voordeel is dat het spitsverkeer al weer weg is als wij vertrekken. Het is zo’n 50 km naar Port Townsend en we hebben alle tijd om de boot van 11.15 uur te halen. Deze ligt naast de (hoge) oude stad met zijn mooie gebouwen. Veiligheidshalve hebben we de overtocht gereserveerd, maar dat had achteraf niet gehoeven. Tijdens de vaart klaart het weer op en als we in Coupeville aan wal komen, schijnt de zon weer. Het landschap is hier vlakker en we schieten goed op, zeker als we op de Hwy 5 komen. Uiteindelijk komen we bij de grens met Canada. We dachten, dat de overgang een hele operatie zou zijn, maar dat valt mee. Van de VS-douane mogen we zo maar doorrijden. De Canadese is wat strenger. Of we wat meegenomen hebben, wat niet mag. Wapens, drugs, bearspray (hebben we wel aan gedacht om aan te schaffen op aanraden van een campinggast) of grote sommen geld (was dat maar waar). Onze auto (niet de caravan) wordt doorzocht, maar er wordt vanzelfsprekend niets gevonden.
We willen de caravan graag stallen op een camping in Surrey, in de buurt van Vancouver, omdat we daar bij Caroline overnachten. De beheerster blijkt een Indonesische vrouw te zijn, die nog prima Nederlands spreekt en blij is dat ze dat eens weer kan doen. Eigenlijk doen ze niet aan stallen voor een korte periode, maar omdat wij het zijn, mag het en dan ook nog voor een vriendenprijsje. We blijven hier een nachtje slapen. Het is een herrie buiten. De reden is, dat de Vancouver Canucks (een ijshockeyploeg) in de finaleserie gewonnen heeft van de Boston Bruins. Het staat nu 3-2 voor de Canucks met maandag de mogelijk beslissende wedstrijd in Boston. Nederland is gek als het voetbalelftal een groot toernooi speelt, maar de Canadezen weten er ook wat van.

Vancouver, 11 juni
Het ritje naar Vancouver is kort, nadat we de caravan op een parkeerplaats hebben gestald. De TomTom breng ons moeiteloos in de Mckinnonstreet, waar Caroline woont niet ver van een Chinese wijk. De ontvangst is hartelijk met koffie en brownies, gemaakt door haar vriend Tom. We kletsen heel wat af en besluiten ’s middags nog een stukje te lopen in een park langs de Burrard Inlet. Het weer klaart op (zoals ik Caroline had beloofd) en we zitten en poos lekker aan het water. Tom is aan het werk ’s middags. ’s Avonds spelen we de Kolonisten van Katan.

Vancouver, 12 juni
Tom moet vandaag nog wat werken, dus we gaan met zijn drieën naar Bowen Island, een eiland voor de kust. Prachtig bos, een rivier met een heuse vistrap en een meer en een mooi uitzicht op de kust van Brits Columbia met zijn hoge bergen. De zon schijnt volop. ’s Avonds eten we verrukkelijk in de Steam Pipe, een restaurant met veel gestoomde gerechten. Tijdens het eten worden we getrakteerd op de finale van de NBA in de Verenigde Staten tussen de Miami Heats en Dallas (basketbal).

Vancouver, 13 en 14 juni
Caroline en Tom zijn beide dagen aan het werk overdag, dus Emmy en ik gebruiken dat vanzelfsprekend om op eigen houtje de stad te verkennen. Vancouver is niet nieuw voor ons, maar het is fantastisch door de stad te lopen en bekende plekjes te zien (de artiestenwijk Granville met zijn leuke winkels, uitzicht hoog van de Vancouver Lookout, Waterfront en maar lekker lunchen en barretjes bezoeken). We koken beide avonden voor Caroline en Tom en hebben het heel gezellig. Tom komt uit Dawson City, waar zijn ouders een echte goudconcessie hebben. We zullen proberen hen daar te bezoeken. Tot verdriet van heel Vancouver verliezen de Vancouver Canucks maandag de 6e finalewedstrijd van de Boston Bruins. De stand is nu 3-3 en woensdag is de allesbeslissende wedstrijd in Vancouver.

Lillooet, woensdag 15 juni
Tom en Caroline zijn al aan het werk als wij wakker worden. We douchen, ontbijten en Emmy doet nog wat boodschappen en ik schrijf voor de website. We rijden eerst weer terug naar de camping om de caravan te halen. De boodschappen worden ingeladen en we zoeken een mooie route naar het noorden. Het wordt de 99, de Sea-to-Sky Highway vanaf Noord Vancouver langs het fameuze wintersportgebied van Whistler. Het is helder weer en we stoppen regelmatig om van uitzicht te genieten, o.a. bij de Shannon Falls. De weg is in verband met de Olympische Winterspelen vorig jaar grondig gerenoveerd en dat is te merken. Glad als een biljartlaken en ruim voorzien van viewpoints. Na Pemberton wordt de weg steiler en smaller en er is nauwelijks meer verkeer op de weg. We merken wel, dat het landschap ruiger wordt. Ook valt de telefoonontvangst regelmatig weg. We stoppen in Lillooet op een kleine camping aan een kolkende Fraser River. Boven in de bergen zakte de temperatuur naar 10 graden. Op de camping is het 19 graden. Dus het biertje smaakt weer prima. De camping is in rouw, want de Vancouver Canucks hebben de laatste wedstrijd met 4-0 verloren. Het zal vannacht in Vancouver wel onrustig zijn.