Yukon + Alaska

Skagway, 1 juli
Canada Day, feestdag in Canada, dus veel winkels gesloten. Maar we hebben gisteren al wat ingeslagen en morgen gaan we naar Juneau in een hotel, dus we hebben eigenlijk weinig nodig. We gaan naar Skagway, 180 km van Whitehorse, via een mooie rustige weg, die uiteindelijk over een pas moet leiden. In Carcross stoppen we even om de toeristische trein Whitehorse-Skagway te bewonderen, die ongeveer dezelfde route neemt als wij. Na Carcross leidt de weg langs veel meren en rivieren. Weinig verkeer op de weg, zoals wel vaker de laatste tijd. We hoorden, dat de toeristen wegens de crisis deze gebieden mijden omdat de benzineprijzen nog steeds relatief hoog zijn. Toch staan we voor de douane van de Verenigde Staten ruim een half uur in de file, maar als we aan de beurt zijn, mogen we toch nog doorrijden. De douanebeambte maakt zich wel zorgen, of de auto en caravan het op de weg terug wel zullen redden tegen de pas op. Moeten wij ons zorgen maken?
Skagway is een klein plaatsje aan de route van de Inside Passage, de befaamde cruisebootroute vanaf Vancouver naar Alaska. Dus zijn er veel winkels met juwelen, bontproducten, kleren en lekkere dingen, zoals chocolade en fudge. De camping is eenvoudig, maar prima. ’s Avonds zijn er veel Canadezen, die het gezellig hebben vanwege Canada Day. Desondanks slapen we goed.

Juneau, 2 juli
Het is maar goed dat we de wekker hebben gezet om 6.30 uur, want anders waren we doorgeslapen. Een uur later moeten we op de boot naar Juneau zijn. Snel douchen en het brood nemen we mee voor op de boot. Het is een kleine veerboot (kleiner dan naar Texel) en hij wordt denk ik maar voor de helft geladen met auto’s, campers en passagiers. Het vertrek is om 8.00 uur en reis gaat via Haines naar Juneau, waar we om 14.30 uur zullen aankomen. De route gaat net als de cruiseschepen via de Inside Passage, dus er is veel te zien onderweg. Behalve mooie berglandschappen en gletsjers zien we walvissen, dolfijnen en orca’s. Wel op een afstand maar toch.. Een ranger vertelt ons af en toe wat over de omgeving en de walvissen en voor we het weten zijn we in Juneau. Beetje regenachtig, maar de inwoners kijken er vooral van op als het een droge dag is vertelt de taxichauffeur. Ed en Corien zijn gisteren aangekomen en het was fijn ze weer te zien na zo’n lange tijd. Er is veel bij te kletsen en we gaan lekker eten in een restaurant in de buurt. Toch maar op tijd naar bed, morgen vroeg op.

Juneau, 3 juli
Om 8.15 vertrekt onze boot voor een toeristische trip naar Tracy Arms, een rivier, die eindigt in een gletsjer. Het ligt wel 100 km verderop, maar de boot heeft er geen moeite mee. Hij raast door het water met ruim 50 km/uur, een brede hekgolf achter zich latend. We zien verscheidene spuitende walvissen en stoppen regelmatig voor een fotosessie. Wat is dit toch prachtig, zeker als we langzamerhand in het gebied van de afkalvende gletsjers komen. De schipper moet manoeuvreren tussen de ijsschotsen door en de omgeving is imponerend door de vele watervallen. We komen tot vlak bij de gletsjers en zien dat bij het afbreken ervan grote ijsbrokken met veel geraas in het water storten. Wat is dat bijzonder om mee te maken. Als we naar een andere inlet gaan komen we nog dichterbij een gletsjer. Hier zien we ook een grote hoeveelheid zeehonden (900), die hier hun jongen (300) grootbrengen. We zitten er met onze neus bovenop, fantastisch is dat. Op de weg terug pikken we nog een jongen en twee meisjes op, die hier twee dagen met de kano hebben rondgevaren. ’s Nachts hebben ze op een eilandje overnacht in een tentje. Ja er zijn nog veel uitdagingen in deze wereld.

Skagway, 4 juli
Wat in Canada 1 juli is (Canada Day), is in de Verenigde Staten de 4th of July, oftewel Independence Day. Omdat onze boot naar Skagway pas ‘s middags vertrekt, hebben we een mooie gelegenheid om de Parade te zien, een grote optocht met allerlei groepen, die op de een of andere manier hun liefde voor het land laten zien. Brandweermensen, Vietnamveteranen, allerlei clubs, scholen, verenigingen, alles gaat gepaard met veel leuke kostuums en muziek. Het is vermakelijk om te zien. (Zie de foto’s). Maar de boot vertrekt onherroepelijk om 15.00 uur. De bootreis naar Skagway is heel rustig, We zien regelmatig walvissen, orca’s en dolfijnen. In Skagway slapen Ed en Corien in een hotel. Morgen halen ze de camper op in Whitehorse.

Takhini Hot Springs, 5 juli
Voordat we vertrekken lopen we met zijn vieren nog even door Skagway. Er zijn vanmorgen 2 cruiseboten aangekomen in het dorpje en dan zie je wat de komst van zo’n 4000 toeristen met zo’n dorp doet. De straten zijn barstens vol en de winkels puilen uit van toeristen. Deze winkels zijn vaak ook nog eigendom van de cruisemaatschappijen dus je kunt gemakkelijk het commerciële aspect begrijpen. Interessant om te zien. Maar wij gaan weer naar Whitehorse. De weg tegen de bergpas op, waar de douanebeambte zich zoveel zorgen over maakte, blijkt voor de Nissan een makkie. Even dreigt er een probleem als bij de Canadese douane onze paspoorten niet op de gebruikelijke plaats liggen. We moeten eerst flink zoeken in de caravan (stress!!!), maar uiteindelijk liggen ze in een ander tasje dan normaal. Wij ervaren, dat we dit soort dingen vaker beginnen te krijgen. Wie herkent dit?
We zetten Ed en Corien af bij de camperverhuurder en Whitehorse en gaan nog wat boodschappen doen. We overnachten in Takhini Hotsprings, een camping met een hete bron, waar we lekker in dobberen. Als Ed en Corien komen, eten we lekkere nasi, want ze hebben nieuwe nasikruiden meegenomen.

Takhini Hotsprings, 6 juli
We hebben het hier prima naar de zin op deze camping, dus we blijven een dagje luieren. Boodschapje, beetje wandelen, zwemmen in het warme bad, vuurtje stoken bij de caravan. Niks bijzonders maar fijn en gezellig. Morgen begint het echte werk.

Tatchun Creek, 7 juli
Voordat we ’s morgens echt vertrekken, bezoeken we de Yukon Wildlife Preserve, een soort dierentuin met de meest voorkomende wilde dieren van Yukon. Bizons, rendieren, muskusossen, kariboes, berggeiten, poolvossen, lynxen enz. Een wandeling van 5 km langs de groots opgezette parken waarin de dieren verblijven. Het is prachtig weer en we genieten volop. We rijden daarna de Klondike Hwy. Wat moet je daar nu van zeggen. We hebben al veel gezien van dit gebied, maar het verveelt nooit. Het is zonnig en we genieten van de prachtige natuur, het weidse, stille landschap. We stoppen bij een campinkje aan de Tatchun Creek, waar we nog een bever in de creek scoren. We eten lekker mexicaans en genieten van het kampvuur. Morgen naar Dawson City.

Dawson City, 8 juli
Het weer knapt nu echt op. Ed en ik gaan om 7 uur nog even kijken bij de Five Finger Rapids, een stroomversnelling in de Yukon River, in vroegere tijden berucht omdat de (rader)boten daar slechts met veel moeite konden passeren. Veel boten (en opvarenden) zijn daar kapot gegaan. We mijmeren over een kanotocht van Whitehorse naar Dawson City. 500 km met de stroom mee, kamperen aan de wal, we hebben het mensen zien doen. Waarom wij niet? Na de koffie en de cinnamon bun gaan we op stap richting Dawson City. Weer weinig verkeer. We moeten af en toe een flink gat in de weg omzeilen, dus het is goed opletten geblazen. Op ons gemak komen we voor in de middag aan op een saaie maar goed geoutilleerde camping, dat betekent alles weer opladen, de was doen en de website bijwerken. Morgen gaan we de stad (nou ja stad?) bekijken. Vandaag alleen nog even naar het Visitor Center.