Denalipark

Denali 14 juli
Vandaag is het de verjaardag van Tess. Ze wordt 4 jaar. Matthijs en Jacq zorgen voor lekkere botten en wij drinken op een gelukkig nieuw levens jaar.
Vanmorgen hebben we opnieuw een prachtige tocht gereden van Fairbanks naar het Denali National Park. De zon scheen, Willy Nelson zong zijn inmiddels bekende liedjes en wij zongen luidkeels mee, de natuur werd steeds ruiger en wij genoten!
Het Denali Park is een enorm natuurgebied, groter dan de staat Massachusetts en is bekend om zijn wilde dieren en zijn bergen. De hoogste daarvan is de MountMc. Kinley, bijna 6200 meter hoog. Hij heeft diverse gletsjers en torent bij mooi weer overal boven uit.
Er is maar 1 weg door het park, waar je alleen met een bus kunt komen. Die hadden wij besproken voor alle drie dagen dat we er waren, voor het geval het zou regenen en we zouden moeten kiezen, want met regen is er niet veel te zien.
Gelukkig hadden we alle 3 dagen redelijk mooi weer, zodat we volop konden genieten.
De 1e dag hebben we de bus naar Toklat River genomen, een adembenemende tocht over een smalle ongeplaveide weg door een schitterend landschap van dalen, bergen en rivieren.
De rivieren zijn anders dan we gewend zijn. In plaats van snel stromend zijn ze hier uitgewaaierd over brede grindbeddingen, tientallen kleine stroompjes, die door het grind meanderen. Prachtig, met de zon erop!
We zagen de Polychrome bergen, met hun prachtige kleuren en natuurlijk de Mount Mc Kinley in de verte. In Toklat river, na 3 uur bus, zijn we uitgestapt voor een wandeling langs de rivier. Paden heb je hier niet, je banjerd maar een eind weg en bent al gauw helemaal alleen.
We genoten van het weer, de prachtige stenen in de rivier, het oversteken van stroompjes en elkaar.
Daarna de tocht terug en alweer waren daar tal van dieren te zien. Het Park is beroemd om zijn wild en we zagen dan ook heel veel wilde dieren, zoals een Grizzly Beer, Elanden, Caribous, Golden Eagles een Vos en veel vogels, waaronder tot onze verrassing veel meeuwen.
Op de camping zelf waren 3 elanden, waarvan 2 met jongen, die gezellig tussen de campers doorliepen en de wilgen boompjes kaal vraten. Je moest er wel een beetje mee oppassen, want ze kunnen je lelijk schoppen als je te dicht bij hun jong komt.
Op de camping was ook een heel speciale familie. Een jong stel met 3 kinderen van 8, 6 en 4 jaar.
Zij kwam uit een klein dorpje onder Leeuwarden en was 10 jaar geleden met een Amerikaanse leraar in Kentucky getrouwd.
Toen de jongste 2 was besloten ze naar Alaska te fietsen met z’n allen. Ze hebben een tandem laten maken, waar ze allemaal op pasten en de 2 oudste kinderen mee konden fietsen en hebben vervolgens al kamperend er 2 jaar over gedaan om in Alaska te komen.
Daar hebben ze in Fairbanks overwinterd, een bus gekocht op de militaire dump, die ze nu ombouwen tot een reiscamper, zo veel meer comfortabel als een tent!, waarmee ze de terugreis willen doen. Met Kerst hopen ze weer in Kentucky te zijn. Ze hebben een boek over hun belevenissen geschreven (te bestellen op hun website, die op de bus op de foto staat) en willen volgend jaar beginnen aan een promotie toer door 48 staten. Ze hopen van het boek te kunnen leven. De kinderen gaan niet naar school, ze geven ze zelf les en af en toe doet hij wat klusjes om de kas te spekken. Ze maakten een vrolijke relaxte indruk.
Leuk om met haar even Fries te spreken.
De volgende dag zijn Ed en Wil met de bus het park ingegaan en hebben samen een hoge berg beklommen. Ze hebben een heerlijke dag gehad. Corien en ik hebben wat gewinkeld, gezellig geluncht, naar een meertje gewandeld, en een sledehonden demonstratie gezien. Zo was het voor iedereen een prima dag.
De 3e dag zijn we met elkaar een tocht langs een beek gaan maken, niet te ver en hebben genoten van het mooie weer, de prachtige planten en bloemen en de hoge bergen om ons heen.

18 juli
De tocht naar Talkeetna begon met grote plensbuien. We hadden afgesproken halverwege een mooie wandeling te maken en tot onze verrassing was het daar droog en zelfs zonnig.
We maakten een prachtige wandeling naar een waterval en lunchten lekker, waarna we nog een bezoek brachten aan een Visitor Center en een Veteran Memorial Center, heel interessant.
Toen we verder reden begon het weer heel hard te regenen dus we hadden echt geluk met onze activiteit.
Na het eten zijn we Talkeetna nog even in geweest, een aardig dorpje aan het eind van de verharde weg en hebben gekeken naar rondvluchten boven de Mount Mc Kinley.
We hebben de firma geselecteerd en besloten het weer af te wachten en morgen te besluiten of we gaan vliegen of niet.

Talkeetna 19 juli,
Voor sommige dingen moet je geluk hebben in je leven en vandaag hebben we dat op een fantastische manier, omdat de zon schijnt en de Mount McKinley duidelijk in de verte te zien is. Hij torent boven de gehele Alaska Range uit met zijn bijna 6200 meter, ver boven onze eigen Mont Blanc, uit. Ed en ik zien dat al op een mooi uitkijkpunt om 7 uur ’s morgens, dus we haasten ons naar het vliegveld om een vlucht te bespreken. Er is nog plaats om 13.00 uur en we besluiten een luxe tocht te nemen, compleet met gletsjerlanding op de top. We hebben alle mazzel, die je je kunt voorstellen: schitterend weer, een fantastische vlucht met een prima piloot. Ed mocht naast hem zitten natuurlijk, maar iedereen had een mooi uitzicht. We stegen langzamerhand tot aan de top van de Mount McKinley boven de weinige wolken uit. Het uitzicht was onvergetelijk. Em en ik hadden echt het gevoel dat dit alweer een hoogtepunt van onze vakantie was. We landden op een gletsjer met vers gevallen sneeuw. Het zicht was kraakhelder, we gooiden met sneeuwballen, net kleine kinderen. Daarna vlogen we weer terug naar Talkeetna en waren helemaal tevreden. Wat was dat een schitterende dag. We reden nog 3 uur naar Anchorage om daar uiteindelijk op een camping terecht te komen langs een spoorlijn, waarop de vrachttreinen ’s avonds nog veel lawaai maakten, maar dat was ’s nachts gelukkig over.

Cooper Landing, 20 juli
In Anchorage hadden we eerst een klusdag. De camper van Ed en Corien heeft een lekke watertank en de linkervoorband loopt langzaam leeg. Gelukkig zijn er ook in Alaska voldoende mensen, die zo’n probleem weten op te lossen, maar we zijn er wel de ochtend mee kwijt. Maar daarin kunnen we zelf bij de American Tire onze achterbanden verwisselen. Snel en efficiënt en weer flink goedkoper dan thuis. We vertrekken vanuit Anchorage naar het Kenai Peninsula. Weer zonnig weer, en een schitterende tocht over de scenic highway langs de Turnagain Arm, besneeuwde toppen op de achtergrond en voor we het weten ligt Anchorage alweer achter ons. We realiseren ons pas achteraf, dat Anchorage met afstand de grootste en belangrijkste stad van Alaska is maar behalve de industriegebieden hebben we er maar bar weinig van gezien.
In de Kenai Peninsula merken we dat dit het toeristische gebied van Alaska is. Het wordt aanmerkelijk drukker op de weg, veel campers, maar we tuffen gemakkelijk door richting Kenai en we stoppen op een relaxte camping in Cooper Landing aan de Kenai River. We staan helemaal goed aan de rivier met een privé-plekje om samen met Ed en Corien een lekkere curry van Emmy te eten bij een ondergaande zon. We vinden dit allemaal helemaal geweldig.


Kenai, 21 juli
Vannacht heeft het flink geregend, zei Emmy vanmorgen. Ik heb daar niet veel van gemerkt. Emmy doucht in de luxe camper van Ed en Corien, ikzelf ben inmiddels aardig gewend aan mijn washandje en koud water. Het is wel droog, maar een stuk frisser dan gisteren. We rijden zo’n 90 km naar Kenai, een stadje, waar de Kenai River uitmondt in de Cook Inlet. Op de Beluga Lookout camping bleek onze reservering niet helemaal goed verwerkt, want onze namen stonden niet op het lijstje. Gelukkig was er voor één nacht voor ons nog wel plaats. Morgen zien we wel verder. Vanuit de camping hebben we een fantastisch uitzicht op de monding van de Kenai River, waar duizenden zalmen wachten om hun trek naar hun paaiplaatsen te beginnen. Daar staan ook honderden mensen met waadpakken in de rivier om met lange en grote schepnetten de zalmen eruit te scheppen. Ter plaatse worden de vissen gefileerd en geseald of ingevroren. Het strand ligt bezaaid met visresten en de meeuwen hebben gouden tijden. Corien weet nog een zalmfilet te scoren bij een visser, zodat we die bij de pasta als extra krijgen voorgeschoteld.